Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο σκύλος εξημερώθηκε από τον θεό Απόλλωνα για να συντροφεύει τη θεά Άρτεμη στο κυνήγι – τη σχέση του σκύλου με το κυνήγι μαρτυρά και η ετοιμολογία της λέξης κυνήγι : κύναν άγω. Η παρουσία της φυλής σκύλων ελληνικός ποιμενικός στον ελλαδικό χώρο από τα αρχαία χρόνια, τεκμηριώνεται από ένα πλήθος αναφορών σε ιστορικά κείμενα και άλλες γραπτές μαρτυρίες.
Ο Αριστοτέλης απαριθμεί αρκετές φυλές σκύλων που τις καθορίζει σύμφωνα με τον τόπο καταγωγής τους ως Ηπείρου, Λακωνίας, Αιγύπτου και Ινδίας. Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο ποιμενικός σκύλος της Ηπείρου χρησιμοποιούταν από τους Έλληνες από τους ομηρικούς χρόνους και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης λόγω των ικανοτήτων του. Νομάδες κτηνοτρόφοι μετέφεραν αυτή τη φυλή σκύλων και στη Μακεδονία και από τότε ο σκύλος της Ηπείρου, λόγω των ικανοτήτων του, χρησιμοποιήθηκε στις εκστρατείες του Μ. Αλέξανδρου. Και ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος, χρησιμοποίησε τους Μολοσσούς της Ηπείρου ως πολεμικούς σκύλους. Ο Οππιανός, στην Κυνολογία, περιγράφει τον ελληνικό ποιμενικό σκύλο τόσο ρωμαλέο και ατρόμητο ώστε να επιτίθεται σε ταύρους και αγριόχοιρους ή ακόμη και σε λιοντάρια.
Οι αρχαίοι Έλληνες διέκριναν τις φυλές σκύλων σε δυο βασικές κατηγορίες, τους κυνηγετικούς και ποιμενικούς σκύλους. Οι ποιμενικοί σκύλοι ονομάζονταν «Μολοσσοί» ή «Ηπειρωτικοί» , ονομασία που προήλθε από την περιοχή καταγωγής τους (η αρχαία ελληνική Μολοσσία, σημερινή Ήπειρος.)
Η φυλή με τη σημερινή της μορφή αποτελεί την εξέλιξη της αρχαίας φυλής Μολοσσών ή Ηπειρωτικών σκύλων, στις απομονωμένες περιοχές της Πίνδου.
Συμπεριφορά και γνωρίσματα
Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, ο σημερινός σκύλος προέρχεται από την σταδιακή εξημέρωση ατόμων λύκων, περίπου 15,000 χρόνια πριν. Καθότι συγγενικά είδη ο σκύλος με τον λύκο, παρουσιάζουν ομοιότητες στην συμπεριφορά τους. Και τα δυο ζώα αναγνωρίζουν την έννοια της ‘ιεραρχίας’ μέσα σε μια αγέλη- οικογένεια, και πάντα δρουν σύμφωνα με αυτήν. Ο λύκος ως αγελαίο ζώο, προστατεύει την οικογένειά του, με κάθε τρόπο. Με τον ίδιο τρόπο και ένας σκύλος, που θεωρεί το κοπάδι αγέλη του, παραμένει και το προστατεύει αποτελεσματικά, από κάθε κίνδυνο.
Ένας καλός ποιμενικός σκύλος, δεν παραπλανάται εύκολα και με πίστη και αφοσίωση, παραμένει κοντά στο κοπάδι του, προστατεύοντάς το αποτελεσματικά.
Ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος εκτρέφεται αιώνες τώρα, κυρίως για τη φύλαξη κοπαδιών, στις ορεινές περιοχές της χώρας μας. Οι ιδιαιτερότητες του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της μορφολογίας, αλλά και της συμπεριφοράς του σκύλου αυτού. Τα περισσότερα κοπάδια αναγκάζονταν να μετακινούνται εποχιακά από τα χειμάδια (χειμερινή βοσκή) στην ορεινή βοσκή του καλοκαιριού. Έτσι, καθώς οι μετακινήσεις παλιότερα γίνονταν με τα πόδια, για μεγάλο χρονικό διάστημα και σε μεγάλες αποστάσεις, χρειάζονταν σκύλοι που να έχουν αντοχή, μυϊκή δύναμη, ένστικτο φύλαξης και καταδίωξης αλλά και δυνατότητα προσαρμογής σε αντίξοες συνθήκες (πείνα, δύσκολες καιρικές συνθήκες κλπ.) Η προσαρμογή του ελληνικού ποιμενικού στις αντίξοες αυτές συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας, με την πάροδο των αιώνων του έδωσε την δυνατότητα να διαμορφώσει ορισμένα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πολύτιμο φύλακα, ικανό να αποτρέψει τις επιθέσεις μεγάλων σαρκοφάγων.
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ
Ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος εκτρέφεται αιώνες τώρα, κυρίως για τη φύλαξη κοπαδιών, στις ορεινές περιοχές της χώρας μας. Οι ιδιαιτερότητες του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της μορφολογίας, αλλά και της συμπεριφοράς του. Τα περισσότερα κοπάδια αναγκάζονταν να μετακινούνται εποχιακά από τα χειμαδιά (χειμερινή βοσκή) στην ορεινή βοσκή του καλοκαιριού. Έτσι, καθώς οι μετακινήσεις παλιότερα γίνονταν με τα πόδια, για μεγάλο χρονικό διάστημα και σε μεγάλες αποστάσεις, χρειάζονταν σκύλοι που να έχουν αντοχή, μυϊκή δύναμη, ένστικτο φύλαξης και καταδίωξης αλλά και δυνατότητα προσαρμογής σε αντίξοες συνθήκες (πείνα, δύσκολες καιρικές συνθήκες κλπ.) Η προσαρμογή του ελληνικού ποιμενικού στις αντίξοες αυτές συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας, με την πάροδο των αιώνων του έδωσε την δυνατότητα να διαμορφώσει ορισμένα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πολύτιμο φύλακα, ικανό να αποτρέψει τις επιθέσεις μεγάλων σαρκοφάγων.
Με αναπτυγμένο το ένστικτο προστασίας των ζώων του κοπαδιού του και του περιβάλλοντός του, ο ποιμενικός σκύλος θεωρεί το κοπάδι αγέλη του, οικογένειά του και το προστατεύει αποτελεσματικά, από κάθε κίνδυνο. Ένας καλός ποιμενικός σκύλος, δεν παραπλανάται εύκολα και με πίστη και αφοσίωση, παραμένει κοντά στο κοπάδι του, προστατεύοντάς το αποτελεσματικά.
Έτσι, ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος, όταν εκπαιδεύεται σωστά, αποτελεί έναν άριστο φύλακα που προλαμβάνει τις ζημιές από άγρια ζώα στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο μειώνοντας σημαντικά και το κίνητρο για τη θανάτωση άγριων ζώων από τους ανθρώπους που ζημιώνονται.
Πηγή: www.livingwithdogs.gr
Αξιολόγηση φυλής
ΠΙΘΑΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΖΩΗΣ 12 χρόνια
ΑΣΚΗΣΗ Λίγα χιλιόμετρα καθημερινά
ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ Μέτρια
ΘΟΡΥΒΟΣ Ομιλητικός
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ Δυσπλασία της κατΊσχίον άρθρωσης
ΥΨΟΣ 65-75 εκατοστά